در اوایل دهه ۱۹۷۰ مقررات واردات طوطی ها به USDA به یکباره تغییر کرد و اقداماتی فوری صورت گرفت ، زیرا طوطی ها اغلب از کشورهای گرمسیری به کشورهای توسعه یافته صادر می شدند ، به زودی مشخص شد که طوطی ها به طور مرموزی پرهایشان را از دست می دهند و کاهش سلامت عمومی میان انواع طوطی ها چون کاکادو ، ماکائو و … رواج یافت. تا سال ۱۹۹۱ محققین دانشگاه گرجستان علت را به circovirus نسبت می دادند.
در میان واردات جهانی طوطی به ویژه ماکائو یک سندرم پیشرونده ی افسردگی عجیب و غریب همراه با از دست دادن وزن و ناتوانی در هضم مواد غذایی آشکار شد. پرورش دهندگان و دامپزشکان آن را اصطلاحا سندرم لاغری طوطی معرفی کردند. هیچ درمان موثر پیدا نشد و هیچ دلیل قطعی نیز در مورد بروز آن معرفی نگردید. این حالت تا سال ۲۰۰۸ بود که اقدام به پیگیری و تشخیص این سندرم شد ، در این زمان نام های مختلفی به این بیماری نسبت داده شد : سندرم محو کننده ی طوطی ، اتساع نوروپاتی معده ،PDD و ….
درنهایت این بیماری را در ۵۰ گونه طوطی پیدا کردند و گفته می شود که در حال پیشرفت میان سایر گونه ها نیز می باشد .هم چنین محققین اعلام کردند که طوطی های دنیای قدیم ( آسیا ، اروپا و آفریقا) مانند کاسکو بسیار بیش از سایر طوطی ها مستعد به ابتلا به این بیماری می باشند. هم چنین به نظر می رسد که اخیرا این بیماری در حال پیشروی در استرالیا می باشد.
سندرم لاغری طوطی دو نوع علائم مجزا دارد : دسته ی اول که شناخته شده ترین علائم این بیماری است و مربوط به تخریب اعصاب سیستم گوارشی می باشد و دسته ی دوم مربوط به التهاب بافت عصبی، تخریب سلو های مغز ، نخاع و گاهی قلب و غدد آدرنال می باشند. در سال ۲۰۰۹ دو گروه محقق به طور مستقل علت بیماری سندرم لاغری طوطی را bornavirus تشخیص دادند. bornavirus یک میل طبیعی به بافت عصبی دارد به طوری که به آن ویروس اعصاب نیز می گویند. طی سال های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ تعداد ۶-۷ ویروس ژنتیکی مجزا از گونه ها و استرین های مختلف bornavirus در پرندگان کشف شد.
