2012

شاه طوطی یا طوطی اسکندر بزرگ با نام علمی psittacula eupatria گونه ای از خانواده ی طوطی سانان می باشد که اغلب با نام شاه طوطی شناخته می شود. زیستگاه اصلی شاه طوطی از پاکستان تا ویتنام است که کشورهای پاکستان، هند ، سریلانکا، یونان ، نپال ، بنگلادش ، برمه ، تایلند ،لائوس و ویتنام را شامل می‌شود. طول بدن این پرنده ۵۸ سانتیمتر و رنگ اصلی‌اش سبز است و در جنس نر آن نوار سیاهی از بخش زیرین منقار منشعب شده و در پشت گردن به نوار قرمزی ارتباط می‌یابد. اگر از جوجگی با انسان باشند استعداد یادگیری واژه‌ها را دارند.
شاه طوطی بسیار شبیه طوطی های سبز معمولی است ولی در ابعاد بدن و نوک از آن ها بزرگتر می باشد و در بال ها نیز یک ناحیه ی قرمز رنگ دارد که آن را از سایر طوطی های مشابه متمایز می سازد.
تکثیر این طوطی درون پاسیو میسر است. شاه طوطی به احتمال زیاد برای اولین بار در هندوستان اهلی شده‌است و بعدها گونه اهلی آن توسط بازرگانان و برخی دریانوردان و یا پادشاهان و امرا به جاهای مختلف جهان برده شده‌است. سهولت نگهداری و توقع اندک پرنده و زاد و ولد و تکثیر آسان و قدرت سازگاری آن با محیط های آب و هوایی مختلف باعث شده‌ است که پرورش آن در سرتاسر جهان رایج و متداول شود.
در صورتی که شاه طوطی از سنین پائین تگهداری شود بسیار با استعداد در یادگیری کلمات است و به راحتی کلمات را یاد می گیرد که این امر در مورد شاه طوطی بزرگ کمی مشکل تر خواهد بود . در ضمن شاه طوطی گونه ای بسیار شاداب ، فعال ، بازیگوش می باشد و به صاحب خود شدیدا علاقه مند خواهد شد .

شاه طوطی

بسیاری از کارشناسان معتقدند که طوطی سبز عمری طولانی دارد و برخی از پرورش دهندگان معتقدند که شاه طوطی می‌تواند بین بیست و پنج تا سی و پنج سال عمر کند و حتی برخی معتقدند که این پرنده تا چهل سال عمر می‌کند.
در مورد جوجه شاه طوطی باید گفت که بسیار شبیه شاه طوطی ماده است ولی با دمی کوتاه تر و عنبیه خاکستری رنگ .
نوع قفس باید فلزی و یا مشبک باشد چون منقار قوی شاه طوطی قادر به تخریب انواع قفس های چوبی می باشد.
معمولا ۲-۴ عدد تخم می گذارند که حدود ۲۴ روز باید روی تخم ها بخوابند تا تبدیل به جوجه شوند.
تعیین جنسیت در شاه طوطی‌های بالغ به راحتی به وسیله حلقه دور گردن صورت می‌گیرد که جنس ماده فاقد این حلقه می باشد.