پاراکیت

طوطی بال سیاه با نام علمی  Hapalopsittaca melanotis اغلب به عنوان طوطی گوش سیاه و هم چنین طوطی بال و پر سیاه شناخته شده است. این طوطی بومی شرق رشته های آند می باشد. مهاجرت فصلی در مکان های نزدیک با توجه به دسترسی به مواد غذایی و زیستگاه مورد علاقه ی طوطی بال سیاه که شامل جنگل های مونتانه ، درختان بلند و مناطق باتلاقی می باشند امکان پذیر است.

طوطی بال سیاه اغلب به صورت جفت و یا گروه های ۳-۲۵ نفره دیده می شوند که گاهی تجمعاتی تا ۵۰ نفر نیز دارند که در نزدیکی منابع آب چنین جمعیتی دیده می شود. این طوطی به راحتی خود را در میان شاخ و برگ استتار می نماید که تشخیص آن بسیار مشکل است و البته گاهی نیز سر و صدای زیادی تولید می کند.

محدوده ی زندگی طوطی بال سیاه مرکز و غرب بولیوی می باشد که در ارتفاعات ۱۵۰۰-۲۵۰۰ متر دیده می شود. طوطی بال سیاه دارای بدنی سبز رنگ و تکه های سیاه و سفید فراوان در بال ها می باشد و اطراف چشم به رنگ زرد کم رنگ است ، سر سبز مایل به آبی است ، لبه ی بال ها و زیر بال به رنگ آبی مایل به سبز می باشد. منقار آبی – خاکستری است.

رژیم غذایی طوطی بال سیاه شامل انواع دانه ها ، میوه ها ، انواع توت ها ، گل ، شهد و شاخه ها می باشد. در شرایط اسارت باید مقدار کافی مکمل های معدنی ، ویتامین C و ویتامین در رژیم غذایی طوطی بال سیاه گنجانده شود.

طوطی بال سیاه لانه ی خود را درون حفره هایی که از قبل در تنه ی درختان بوده و یا حفره هایی که توسط دارکوب ایجاد می شود می سازد. معمولا ۲ عدد تخم می گذارد که طی ۲۶-۲۸ روز تبدیل به جوجه می شوند. جوجه ها پس از ۴۹-۵۱ روز پردار می شوند.